Nederland betaalt hoge prijs voor gemiste vangen

De sfeer in Amstelveen was ongekend, met zo’n 6.000 toeschouwers op de zonovergoten tribunes. Zeker twee derde van het publiek bestond uit Engelsen die de keuze van Nederland om eerst te gaan fielden met luid gejuich begroetten.

Het gejuich verstomde aanvankelijk toen Shane Snater Jason Roy in de tweede over bowlde. Diens partner Phil Salt daarentegen wist al gauw de boundary een aantal malen te vinden en ook lefthander Dawid Malan toonde zijn klasse met goed getimede schoten. Zes runs per over was in deze fase voor de Engelsen een prima basis.

Het bowlen was in deze fase netjes, maar enkele centimeters van lijn en lengte af betekende onherroepelijk een boundary. Moeiteloos legden Salt en Malan een groot partnership op de uitstekende pitch. 67/1/10 na eerste powerplay betekende dat de scoring rate alweer enkele tienden was opgelopen.

Snater dropte Salt (die op 40 stond) op deep point op het bowlen van De Leede. Een tweede wicket op 76 zou het gevolg zijn geweest. Seelaar dacht Malan lbw te krijgen, maar de beslissing van umpire Akram werd ‘overturned’. Resultaat was dat Nederland bij de drinks break tegen 107/1/15 aankeek.

Ook Malan bereikte vlot zijn 50 in de 22e over, gevolgd door het 150-partnership een bal later en de century voor Phil Salt in de 26e over. Halverwege de innings bedroeg de score 174-1.

In de dertigste over werd het uiteindelijk 223/2 toen Boissevain Salt (122) ving op het bowlen van Van Beek. En daar kwam hij dan, Jos Buttler, leading runscorer in de IPL. Dat ook hij van vlees en bloed is, bewees hij in de 35^e over van Pieter Seelaar. Vikram Singh, fieldend op long on, liep onder een vangkans door en in dezelfde over verzuimde Musa Ahmad op long off een vangkans vast te houden.

Twee keer Buttler missen in één over bleek te veel van het goede. Hij bereikte zijn 50 in slechts 26 ballen en ging daarna helemaal los. Bas de Leede maakte kennis met de rampshot van Buttler en verdween daarna op het dak van de KNCB-nieuwbouw. Van Beek werd voor een monster geslagen van meer dan 110 meter.

Buttlers 100 kwam in 47 ballen. In deze fase maakte het niet uit wie er ging bowlen; ook halve mishits gingen ruim voor zes. Vijftien fielders was nog niet genoeg geweest.

Het werd 407/3 in de 45^e over toen Bas de Leede aan de boundary Malan inrekende voor 125. Seelaar verdiende dit wicket ten volle. Seelaar kreeg zijn opposite number Eoin Morgan op de eerste bal lbw dankzij een review: 407/4.

En daar kwam Liam Livingstone. Hij was niet van plan de scoring rate te laten terugvallen, integendeel. Een over van Boissevain ging voor 32 en toen Boissevain zijn plaaggeest daarna zelf miste op deep square leg, stond de teller van het aantal gemiste vangen op vier. De wielen kwamen ervan af, zeggen de Britten dan, maar in dit geval kwam het hele onderstel mee.

Engeland stoomde door naar een nieuw wereldrecord, 498, waarbij Buttler 162 runs maakte uit 70 ballen met veertien zessen en zeven vieren. Livingstone bijdrage leek bescheiden, maar had een formidabele strike rate met 66 uit 22 (6x6, 6x4). Seelaar (2-83), Snater en Van Beek namen de wickets. Vooral Seelaar had betere cijfers verdiend.

Innings Nederland

Vikram Singh kon zijn uitstekende reeks tegen West Indies niet voortzetten (b Willey voor 13)

Zijn partner Max O’Dowd (55) echter batte wederom fantastisch.

Musa Ahmad (21) probeerde een rampshot op Moeen Ali, maar had buiten Adil Rashid gerekend die een prachtige vang pakte. Tom Cooper (23 uit 40) kon zijn faam nog niet waarmaken. Bas de Leede (28) en Seelaar (25) hadden nette innings, maar de show in de middle order werd gestolen door Scott Edwards, die een prachtige 72 liet zien uit 56 ballen.

Twee ballen voor het einde was Nederland all out voor 266, een verliesmarge van 232 runs derhalve.