Nederland kan WK T20 niet met winst afsluiten

Weer moest Nederland beginnen met batten na een verloren toss. Max O’Dowd kon zijn twee superinnings tegen Ierland en Namibië helaas geen vervolg geven en ging run out. Cooper en Myburgh werden gebowld.
Beide lefthanders werden slachtoffer van de ‘carrom ball’ van offspinner Theeksana. Bij deze delivery wordt de bal tussen de duim en de gebogen middelvinger losgelaten.

Colin Ackermann sloeg een fantastische zes over the top op de snelle Lahiru Kumara, maar moest kort daarna toch het veld ruimen op de weergaloze legspinner Wanindu Hasaranga. Flight, legspinners, topspinners, googlies… alle registers werden opengetrokken.

Ook op de in totaal vijf LBW’s was niet veel af te dingen. Alleen die van Van Meekeren leek down leg te gaan, maar toen waren de referrals al verbruikt. Veel zou het waarschijnlijk niet hebben uitgemaakt, want Nederland was in precies tien overs all out voor 44. Beschamend kun je zeggen, maar de aanval van Sri Lanka was van wereldklasse. Veel sterkere teams gaan het moeilijk krijgen tegen deze gevarieerde aanval.

44 runs verdedigen is natuurlijk onmogelijk, maar de Nederlandse seamers bowlden uitstekend, Brandon Glover voorop. De oud-VCC’er, tegenwoordig actief voor Northamptonshire, nam 1-12 in drie overs alvorens Avishka Fernando de winnende run sloeg. Kusal Perera bleef met 33 not out.

Paul van Meekeren (1-20) deed voor het eerst mee. Zijn snelste bal werd geklokt op 138 km/h, maar ook hij kon – behoudens een goede vang op het bowlen van collega-paceman Glover – niet het verschil maken.

Namibië gaat door

Eerder op de dag had Namibië voor een absolute stunt gezorgd door Ierland uit het toernooi te gooien. Ierland kende battend een prima start met 94 voor 3 na 14 overs. Daarna kwam niemand meer in de dubbele cijfers. Vooral dankzij David Wiese die twee wickets nam en een run out veroorzaakte. Ierland bleef steken op 125 runs en dat bleek een niet al te moeilijke prooi voor de uitzinnige Afrikanen die voor het eerst meedoen. Gerhard Erasmus speelde een captain’s knock met 53 not out terwijl wederom Wiese gas gaf met 28 not out uit 14 ballen.

Terug naar de tekentafel

Terugkijkend waren er beslissende momenten waarop Nederland de grip op de wedstrijden tegen Ierland en Namibië leken te verliezen. Tegen Ierland zorgde Curtis Campher voor een sensatie door vier wickets te nemen op vier opeenvolgende ballen. Deze klap kwam Nederland, dat maar tot 106 reikte, niet te boven. Daarbij moet worden opgemerkt dat de Ieren gewoon ijzersterk speelden en de winst ten volle verdienden.

In wezen gold dat ook voor Namibië. Nederland maakte 164 runs en dat bleek onvoldoende. Alle registers werden opengetrokken, spin en fast, langzamere ballen, wijd van de crease bowlen voor een andere line of attack… Maar als je dan een geroutineerde allrounder als David Wiese tegenover je hebt staan die het toernooi van zijn leven speelt, maakt het niet uit waar je ze bowlt.

Campbell liet na afloop weten dat het niet terecht zou zijn het Nederlandse team af te rekenen op deze nederlagen. Hij heeft gelijk; denk maar eens aan het vuur waarmee grofweg dezelfde ploeg zich enkele jaren geleden plaatste voor dit eindtoernooi. Feit is alleen dat de concurrentie niet stil zit. Denk aan Ierland, Afghanistan, Schotland, Namibië… en reken maar dat ook een land als Nepal zich zal melden bij volgende T20 Qualifiers.

Gelukkig hoeven Nederlandse cricketliefhebbers niet te overwinteren zonder hun favoriete sport. Ten eerste kan men tot medio november genieten van de Super 12. Daarna, ook in november, speelt het Nederlandse vrouwenteam een World Cup Qualifier 50 overs in Zimbabwe. Deze wedstrijden zullen worden gelivestreamd. Natuurlijk zal ook daar de concurrentie fors zijn, maar wat een geweldige mogelijkheid voor “het andere Oranje” om daar hun progressie te tonen.