Nieuw-Zeeland opnieuw te sterk voor Nederland ondanks prachtige innings Myburgh

Natuurlijk is het makkelijk te wijzen naar de afwezigheid van bowlers als Van der Merwe, Van der Gugten, Kingma, Van Meekeren en Snater. Het is nu eenmaal niet zo dat er direct gelijkwaardige alternatieven voorhanden zijn. Maar ook bowlers die in de nationale competitie tot de top behoren, kregen nauwelijks grip op de Nieuw-Zeelandse batsmen. En andersom gold dat diverse sterke Blackcaps momenteel deelnemen aan de IPL en ook Nieuw-Zeeland dus niet de sterkste elf kon opstellen.

Innings Nieuw-Zeeland

Met Aryan Dutt voor de geblesseerde Boissevain en Clayton Floyd voor Brandon Glover kende Nederland al in de vijfde over succes, toen Fred Klaassen – die de hele Series uitstekend bowlde - Henry Nicholls gevangen kreeg achter het wicket.

Daarna was het echter de Guptill & Young show. Guptill had aanvankelijk nog wat moeite met de omstandigheden, maar naar twee keer falen in deze Series kon een hoge score van de ervaren opener niet uitblijven. Het hele slagenregister werd opengetrokken en geen bowler gespaard.

Kort nadat Guptill zijn 100 bereikte, kreeg hij een top edge op Klaassen die door Edwards werd gevangen: 215/2 in de 39^e over. De inkomende Ross Taylor, die zijn laatste ODI speelde, kreeg bij binnenkomst een erehaag van de Nederlandse spelers - een mooi gebaar van de cricketers voor de man die naast 8.593 ODI runs 7.683 Test runs maakte.

Will Young werd de tweede centurion, net als Guptill met een zes over the top. Nederland moest wickets pakken en deed dat. Taylor (14) sloeg een bal van Van Beek de lucht in; Van Beek pakte de vangkans op zijn eigen bowlen. Offspinner Dutt kreeg topscorer Young (120) LBW. Colin de Grandhomme verdween toen left arm spinner Floyd hem caught behind kreeg. Razendsnel glovework van Edwards zorgde voor 266/6 toen hij Michael Bracewell stumpte. Dutt miste Latham op eigen bowlen, maar Bas de Leede rekende Doug Bracewell in met een onwaarschijnlijke running catch in het outfield.

In de slotover kreeg Van Beek (2-58) Tom Latham nog caught behind, het het vierde slachtoffer van keeper Edwards. Eindotaal 333/8. ‘Pick of the bowlers’ was Clayton Floyd met 2-41; Pieter Seelaar was zuinig met 0-27 in 5.

Innings Nederland

In zijn laatste ODI liet Stephan Myburgh geen gras groeien over zijn bedoelingen. Hij opende zijn spreekwoordelijke ‘bankrekening’ met drie vieren op Matt Henry, werd door Nicholls gemist op backward point en trakteerde de toeschouwers vervolgens op een geweldige battingshow met harde cuts, pulls en cover drives. Myburgh bereikte zijn 50 al in de tiende over. Met 64 uit 43 ballen had de 38-jarige lefthander een prima basis gelegd: 81/1 in de 12^e over.

Vikram Singh (25) en Bas de Leede (21), het succesvolle paar uit de tweede wedstrijd, kwamen dit keer tot een partnership van 46 runs voor het derde wicket. Na het wicket van De Leede cutte captain Seelaar zijn eerste bal helaas in de handen van slip Guptill. Dat betekende 144/6 in de 29^e over. In zeventien overs waren er dus 63 runs toegevoegd en vijf wickets gevallen.

Michael Rippon (24) en Logan van Beek (32) maakten 33 runs voor het zevende wicket. Nieuw-Zeeland verslapte niet, getuige de geweldige vang waarmee Michael Bracewell op deep mid wicket Rippon inrekende (177/7).

Van Beek sloeg nog enkele grote zessen, maar het bleken de laatste stuiptrekkingen van Oranje. Heel passend was het de afscheid nemende Ross Taylor die de laatste vang pakte. Nederland 218 all out.

Bondscoach Ryan Campbell: “Over het algemeen hebben onze spelers veel geleerd over zichzelf en hun teamgenoten. De Blackcaps lieten zien wat er nodig is om succesvol te zijn op internationaal niveau. We hadden een aantal heel goede sessies, maar konden ze niet lang genoeg volhouden. Ook onze jongere spelers hebben aan den lijve ondervonden welk arbeidsethos nodig is om succesvol te worden. We verlaten Nieuw-Zeeland met opgeheven hoofd en zijn vastbesloten om te blijven verbeteren, individueel en als team.”

Conclusie

Eindconclusie is dat Nederland helaas puntloos uit deze Series komt. Zeer goede periodes werden afgewisseld met matige sessies. Hoogtepunten waren onder meer de twee halve centuries van Rippon en Myburgh, het partnership van Singh en De Leede en natuurlijk het bowlen van Klaassen en Van Beek die Nieuw-Zeeland in de tweede wedstrijd op 32/5 bijna op de knieën kregen. Juist op die momenten liet Nieuw-Zeeland echter zien over veerkracht te beschikken. Steevast knokten ze zich terug in de wedstrijd. Mede gezien het gebrek aan diepte in de batting line-up was dat Nederland niet gegeven. Hoe dan ook was deze tour een zeer waardevolle ervaring voor het hele team, in het bijzonder voor jonge spelers zoals Dutt, De Leede, Boissevain en Singh.