Nipt verlies tegen Afghanistan

Nederland kon in deze wedstrijd niet beschikken over spelers als Van der Merwe, Van Beek, O’Dowd en Ben Cooper. Dat bood anderzijds kansen voor ‘home grown talents’ als debutant Boris Gorlee, Philippe Boissevain, Musa Ahmad, Saqib Zulfiqar en Viv Kingma.

Na gewonnen toss besloot captain Pieter Seelaar te fielden. Een onbekende pitch en harde wind (al snel werden de bails zelfs verwijderd door de umpires) zouden de bowlers immers voordeel kunnen bieden. ‘First blood’ was er voor Viv Kingma, die opener Gurbaz played on kreeg. In de vijfde over leek Kingma weer toe te slaan, maar helaas voor Nederland was het een no ball voor overstepping. Aan de andere kant opende left arm seamer Fred Klaassen als vanouds sterk. Bas de Leede kreeg in drie prima overs slechts vijf runs tegen.

Na tien overs was de stand 34/1. De bal bleef laag en de pitch was langzaam. Nederland werkte gedisciplineerd en gestaag volgens het gameplan: lijn en lengte met relatief veel changes en een zeer goed uitgezet veld, geholpen door voortreffelijk grondfielden. Dat Afghanistan nooit kon versnellen was dan ook volledig op het conto van Nederland te schrijven.

Desondanks werkten Afghanen Rahmat Shah en Usman Ghani rustig en bijna ongemerkt aan een 50+ partnership. Na een zes over the top van Rahmat op de overigens goed variërende legspinner Boissevain wilde Ghani hetzelfde. Dat betekende het einde van zijn innings. Colin Ackermann moest 20 meter naar links en pakte een prima vang aan de boundary: 75/2 in de negentiende over.

Helaas miste keeper Scott Edwards een stumpingkans op de ingekomen captain Hashmatullah. Ook die bal ‘skidde’ wat en bleef laag.

Rahmat bereikte zijn 50 in 27e over. Boris Goree leek hem te vangen in het outfield, maar de bal zou net hebben gestuiterd. Na dertig overs hielden de Afghanen het nog steeds op exact vier runs per over: 120/2. Van Nederlandse kant pakten de meeste bowling changes goed uit. Maar de Afghanen wisten dat zij 240-250 zouden kunnen halen met voldoende wickets in handen.

Om dat te bereiken probeerde Afghanistan wat te versnellen, maar de Nederlandse bowlers haalden heel slim de pace van de bal. Offspinner Ackermann werden beloond toen hij Shah lbw kreeg voor een well-made 70: 141/3/36, en na veertig overs stond de teller op 159/3.

Najibullah kon zijn reputatie niet waarmaken. Klaassen kreeg de gevaarlijke pinchhitter lbw en dat betekende 161/4 in de 41^e over. Een over later werd ook Glover beloond voor een gevarieerd spell toen hij een simpele cuaght and bowled kon pakken: 168/5/42 en Nederland on top.

Captain Hashmatullah bereikte zijn 50 in de 44e over. Met hem in het midden behoorde een score van 230+ nog altijd tot de mogelijkheden voor Afghanistan. Aangezien iedereen goed bowlde, had captain Seelaar echter voldoende opties in de ‘death’. Zijn keuze om zelf de 48^e over voor zijn rekening te nemen pakte echter niet goed uit en ging voor 15 runs.

In de 49^e over hielp Musa Ahmed Fred Klaassen aan diens tweede wicket door een geweldige vang op long on. Hij ving de bal, liep over de boundary, maar gooide de bal net op tijd terug het veld in en voltooide de vang in twee keer. Gelukkig wezen de beelden uit dat hij alles perfect had getimed.

De slotover van Glover (3-43) was briljant en werd beloond met vangen van Bas de Leede en Philippe Boissevain. Daardoor reikte Afghanistan niet verder dan 222/8.

Musa Ahmed en Scott Edwards zorgden voor een redelijke start. Na zes overs werd er zoals verwacht al een spinner van stal gehaald: Mujeeb ur-Rahman, de nummer drie van de wereld. Het was echter seamer Ahmadzai die het wicket claimde van Musa Ahmed (caught extra cover): 37/1 in de achtste over.

Colin Ackermann (10) en Bas de Leede (9) konden ondanks voorzichtig batten het verschil niet maken. Beiden gingen uit op spinners van wereldklasse: Ackermann op Mujeeb en De Leede op legspinner Rashid Khan. 70/3 in de zeventiende over.

“Never mind the run rate”, zullen coach en captain hebben gefluisterd. Wickets in handen houden en de benodigde run rate niet te ver laten oplopen zouden cruciaal zijn, zeker gezien de vier (internationaal gezien) specialised bowlers in de staart.

Daarom bouwden Edwards en Seelaar uiterst geconcentreerd aan een partnership van 51, dat helaas tot een eind kwam toen de uitblinkende Edwards (een prachtige 68) het slachtoffer werd van een fantastische arm ball van Mujeeb. 121/4 in de 31^e over.

Wetende dat Khan nog zes overs had, moest er gas worden gegeven door de ervaren Seelaar en debutant Gorlee. Zij moesten echter knokken voor elke run. Ahmadzai bowlde offcutters en kreeg wat reverse swing. Gorlee schuffelde hem eruit voor een single, maar bij Seelaar ging de bal door de defensie heen: 152/5 in de veertigste over.

Van de jonge Saqib Zulfiqar kon niet worden verwacht dat hij op deze kwaliteitsaanval gemakkelijk de boundary zou kunnen vinden. Nu de runrate opliep, ging Gorlee voor een onhaalbare single en run out. Philippe Boissevain bood nog wat weerstand, maar werd gecleand door een googly van Khan.

In een wanhoopspoging gingen Kingma en Klaassen beiden run out in de 48^e over. Nederland (186) kwam net te kort om een prima bowling- en fieldingprestatie te bekronen met een overwinning.

Deze wedstrijd werd gespeeld in het kader van de Super League, die uitzicht biedt op deelname aan de Cricket World Cup die eind 2023 in India zal worden gespeeld. De overige duels tegen Afghanistan zijn op 23 en 25 januari 2022 om 08.00 uur Nederlandse tijd. Via ICC TV worden de wedstrijden gelivestreamd.