Zuid-Afrika dichter bij WK-ticket door winst in laatste ODI

Op ‘Pink Day’ (om aandacht te vragen voor borstkanker) droeg Zuid-Afrika roze kleding en Nederland roze caps. Nidamanuru ontbrak door een blessure – zijn vervanger was de herstelde Tom Cooper - en Viv Kingma kwam in het team voor Ryan Klein.

Kingma zorgde voor de eerste doorbraak toen Barresi Bavuma ving op short mid wicket (16/1). Kort daarna sloeg Kingma weer toe toen De Kock onkarakteristiek hengelde en Tom Cooper een prima slipcatch pakte (32/2). 43/2/10 was niet de Powerplay-score waarop Zuid-Afrika zal hebben gehoopt.

Het partnership van Van der Dussen en Markram van 62 runs voor het derde wicket werd beëindigd toen Van der Dussen (25) een losse bal binnen het bereik sloeg van Van Meekeren, die op backward square leg een fantastische vang pakte. Markram had meer geluk; met een top edge die voor zes vloog, maakte hij zijn halve century vol. Kort na het 50-partnership kreeg Heinrich Klaasen een top edge. Keeper Edwards pakte een knappe diving catch: 145/4.

In de 29e over was Dutt dicht bij zijn tweede wicket toen hij een afgewezen LBW-appeal liet reviewen. ‘Umpire’s call’ betekende echter dat Klaasen mocht blijven – een cruciaal moment. Een over later overleefde Klaasen wederom, toen O’Dowd een kans in de covers liet liggen.

Rond de 200 bereikte Aiden Markram met een vier op Dutt zijn eerste (!) century in het ODI-format. Daarna opende Markram zijn schouders; zoals wel vaker zag Oranje een prima start verdampen. Dutt werd onder handen genomen; zijn 39e over leverde twintig runs op en de 45e achttien.

De beer was los en er stond nu een ruime 350+ score op de kaart. Met Van der Merwe, Van Beek, Pringle en De Leede afwezig liep Edwards een beetje uit zijn bowlingmogelijkheden en opteerde voor Vikram Singh, die goed startte maar even later voor achttien runs ging. Dat beperkte de Nederlandse captain nog verder in zijn kansen om het tij te keren. De ingespeelde batsmen toonden geen respect voor de bowlers, alleen voor de uitblinkende Fred Klaassen die met 2-43 fantastisch overeind bleef in het battinggeweld.

Toch toonde Oranje fighting spirit. Cooper ving Markram (175) op de long on boundary. Van Meekeren voorkwam de 100 van Miller met een vang op eigen bowlen, pakte Magala met zijn derde vang (in de covers) én cleande Nortje. Zuid-Afrika eindigde op 370/8.

Innings Nederland

Vikram Singh (21) startte overtuigend met vijf prachtige vieren in de eerste vier overs alvorens Jansen hem te pakken kreeg (23/1). Max O’Dowd nam het stokje over met twee boundaries op Jansen. Na acht overs had Nederland een voorsprong van vijftien runs.

Nortje joeg een 141 km/h bal in de ribbenkast van Musa Ahmad, die even op adem moest komen en even later nogmaals werd geraakt door dezelfde bowler. Musa toonde karakter door vervolgens twee prachtige vieren te slaan op Magala. Aan de andere kant was O’Dowd (47) warmgedraaid en weer geruisloos richting een halve century gegaan. Drie runs daarvóór echter speelde hij een bal van Magala in zijn wicket (108/2, partnership 85).

Tabraiz Shamsi werd door Musa begroet met een enorme zes tegen het scorebord, waardoor de DLS par score niet meer perfect te lezen was. Enkele overs later sloeg Musa Shamsi nog twee keer voor zes (twee crowd catches overigens). Kort hierna ving Heinrich Klaasen Musa op backward point voor een knappe 61 (151/3).

Barresi en Edwards hielden Nederland in de wedstrijd. De benodigde runrate was ruim tien runs per over, maar het ervaren paar zat daar steevast niet ver vandaan, totdat Barresi (29) de bal zo maar in de handen van Van der Dussen op deep square leg sloeg. Na een gedropte kans van Miller en een reverse sweep van Edwards voor zes (!) was het dan toch einde oefening voor de Nederlandse captain (LBW voor 42 van 33 ballen, 217/6).

Logischerwijs had de Nederlandse batting line-up hierna te weinig diepte om ook maar in de buurt te komen van de Zuid-Afrikaanse monsterscore. Shariz, Van Meekeren en Klaassen werden gecleand door uitblinker Sisanda Magala (5-43). Het doek viel op 224.

Zuid-Afrika moet nu het resultaat afwachten van Ierland vs Bangladesh. Wint Ierland ze alle drie, dan kan Zuid-Afrika alsnog veroordeeld zijn tot het spelen van de Qualifier in Zimbabwe een juni - een ‘lot’ waarvan Nederland al verzekerd was.

Photo credit Gallo images